Vanaf 1 februari verificatietermijn vorderingsstaten deel van maximale betaaltermijn

Ondernemingen kunnen onder mekaar geen langere betalingstermijn dan 60 kalenderdagen afspreken. Deze maatregel is bedoeld om ondernemingen (schuldeisers) te beschermen tegen de grote spelers. Word je toch gedwongen om een overeenkomst met langere betalingstermijnen te tekenen, dan zal deze “voor niet geschreven” gehouden worden. Er zal dus op geen enkele manier rekening mee worden gehouden.

De zogenaamde “verificatietermijn” (dit is de termijn voor het nazicht van de vorderingsstaat van de aannemer) moet voortaan verplicht deel uitmaken van de maximale betaaltermijn van 60 dagen. De verificatietermijn kan dus niet langer gebruikt worden om de betaaltermijn te rekken.

De schuldenaar moet alle informatie aan de schuldeiser bezorgen, opdat deze laatste zijn factuur kan opmaken, dit uiterlijk op het moment van ontvangst van de goederen of diensten. Een klassieker daar in het verleden was het laattijdig aanleveren van een zogenaamd P.O. nummer : bij gebreke daaraan kon en mocht u immers niet factureren.

Is er toch een laattijdige betaling, dan geeft deze recht op een forfaitaire vergoeding van 40 euro, van rechtswege en dus zonder ingebrekestelling. Verder heb je ook recht op wettelijke verwijlintresten.

(bron: Bouwunie / Wolters-Kluwer)