OVIO pleit voor uniformiteit bij typebestekken van weg- en rioolbeheerders

De tijd van enkel het studiebureau, de aannemer en de gemeente binnen een infrastructuurwerk lijkt voorgoed voorbij. De meeste gemeenten hebben een rioolbeheerder onder de vleugels genomen die zich ontfermt over het lokale rioleringsnet en toezicht uitvoert op de werven. Daarnaast tekenen de rioolbeheerders de lijnen uit voor toekomstige rioleringsontwerpen. Hiervoor maken ze gebruik van een eigen modelbestek en een handboek vol richtlijnen waaraan het studiebureau zich dient te houden bij zijn ontwerp. Dat deze regels soms onderling niet verenigbaar zijn binnen één project, daar wringt het schoentje volgens OVIO.

Vele studiebureaus hadden begin 2015, met de komst van het nieuwe standaardbestek 250 versie 3.1, hun hoop gesteld op een vereenvoudiging van de administratieve en technische bepalingen in de bestekken. De tussenkomst van VLARIO als overkoepelende organisatie voor de rioolbeheerders was veelbelovend, maar resulteerde duidelijk niet in een eensgezinde visie van de onafhankelijke rioolbeheerders, getuige hun modelbestekken die nu nog steeds afwijken van het SB250 3.1 en de aanvullingen door VLARIO 3.1.

Deze toenemende versplintering in de bestekken maakt het er niet eenvoudiger op voor de studiebureaus, meent OVIO. We nemen als voorbeeld een herinrichting van een gewestweg, met daarin zowel een gemeentelijk als een bovengemeentelijk aandeel in de riolering. Dan heb je naast het standaardbestek 250 en de aanvullingen van Vlario minstens 3 andere modelbestekken die van toepassing zijn (AWV, rioolbeheerder en Aquafin). Aan het studiebureau is het de taak dit tot één samenhangend en sluitend geheel te voegen, het bijzonder bestek. Niet simpel als je weet dat de modelbestekken onderling afwijken op het gebied van betalingsvoorwaarden, materiaalkeuzes, voorschriften verzekeringspolissen, meetmethodes voor hoeveelheden, e.a.

Naast het bijzonder bestek is ook het opstellen van een duidelijke meetstaat volgens OVIO bepaald geen sinecure meer. Door het toenemend aantal betalende partijen binnen eenzelfde project zijn de meetstaten veel langer en bijgevolg onoverzichtelijker geworden. De opmaak van een juiste kostenverdeling tussen de verschillende financiers blijkt in vele gevallen een puzzelwerk, waarbij repeterende posten uit de verschillende delen tot één post samengevoegd worden met toepassing van een verdelingspercentage per betalende partij. Dergelijke meetstaten geven, naast het meerwerk voor de studiebureaus, ook geen duidelijk overzicht meer van de aangerekende hoeveelheden per financier.

Kortom, volgens OVIO is er nog heel wat werk aan de winkel. Een gebrek aan uniformiteit in de administratieve en technische bepalingen van de verschillende opdrachtgevers leidt tot een toenemende versplintering binnen de sector. De organisatie vraagt dan ook met aandrang dat er optimaal ingezet wordt op dialoog tussen de riool- en wegbeheerders, om de administratieve en technische vereenvoudiging door te voeren tot op een bovengemeentelijk niveau. De studiebureaus zijn ervan overtuigd dat dit alleen maar in het voordeel van de opdrachtgevers zal zijn, want de efficiëntie, doorlooptijd en de kwaliteit van de uitvoering kan hierdoor alleen maar verbeteren.

(bron: OVIO)

de nieuwe typebestekken infrastructuurwerken, 'een gemiste kans' volgens OVIO